De laatste twee stappen in het interactieproces om tot een ‘scheppende uitwisseling’ te komen. Hoe vaker ik de uitdrukking ‘scheppende uitwisseling’ gebruik, hoe mooier ik het vind en hoe beter ik het begrijp. Het gaat over het proces van de uitwisseling, de interactie, de communicatie, de relatie met de ander én het gaat over scheppen, creatief zijn, elkaar aanvullen en verrijken.
Het scheppen van nieuwe ideeën alleen is niet voldoende. Hoe zorg je er nu voor dat deze ideeën ook werkelijkheid worden?
Hoe kom je in beweging?
Hoe ga je in de goede richting?
Dit doe je door de volgende twee stappen in het proces te gebruiken, namelijk:
Scheppend of verrijkend integreren. Elkaars ideeën van alle kanten bekijken, de positieve en negatieve aspecten herkennen, zorgt ervoor dat je effectief gebruik maakt van de diversiteit in een groep. In plaats van het discussiëren over ideeën, is dit een manier om en/en mogelijkheden te ontwikkelen. Hiervoor openstaan zorgt voor een nieuwe werkelijkheid, een verrijking van de plannen. Een verrijking die je anders niet zou hebben gehad. Het integreren van elkaars ideeën zorgt voor het besef dat wij samen slimmer zijn dan één van ons. Tenminste, als we er open voor staan. Dat dit nog niet zo makkelijk is, blijkt uit de manier waarop we vaak met elkaar omgaan. Alleen door authentieke interactie, waarderend begrijpen en verrijkend integreren maak je gebruik van de diversiteit in de groep om en/en oplossingen en win/win resultaten te bereiken. Het is dé manier om de unieke talenten van mensen optimaal te gebruiken. Door op deze manier samen te werken, bereik je resultaten die áltijd meer zijn én anders zijn dat wat je in je eentje kunt bereiken. Gebruik maken van elkaars sterkte en samen werken om elkaars zwakte te overwinnen.
Continue verbeteren. Deze manier van communicatie, samenwerking en verrijking is het begin. Door vervolgens de verbeterde plannen en ideeën in praktijk te brengen, neem je de eerste stap om actief te handelen. Het moet vooral niet bij ideeën alleen blijven. Door te handelen, te doen, kun je toetsen of het in de praktijk ook werkt. De veranderde uitkomsten telkens opnieuw met elkaar bespreken, elkaar waarderend begrijpen en nieuwe ideeën met elkaar verbinden. Dit zorgt ervoor dat het beste dat iedereen op dit moment weet en doet continue wordt verbeterd.
Jezelf verbinden aan deze manier van communiceren en samenwerken is superbelangrijk om te voorkomen dat we, zoals de kippen, iedere dag doen wat we altijd doen op de automatische piloot. Door iedere dag van elkaar te leren, ontstaat continue verbetering. Goed is goed genoeg wordt hiermee verandert in: hoe kan het iedere dag een beetje beter.
Hoe kom je nu, kort samengevat, van goed is goed genoeg naar: hoe kan het iedere dag een beetje beter?
Authentieke interactie, wat betekent dat je tégelijkertijd zowel ruimte neemt als geeft. Je eigen unieke mening zonder terughoudendheid uitspreken. Oprecht geïnteresseerd zijn in de unieke mening van de anderen.
Elkaar waarderend begrijpen. Je verschilt regelmatig met elkaar van mening. De kunst is om een afwijkende mening niet direct af te doen als onzin, maar te willen begrijpen wat de ander bedoelt. Zonder oordeel luisteren, vragen stellen om de achterliggende bedoeling te begrijpen, dat is waar het om draait.
Verrijkend integreren. Gebruik maken van de diversiteit in de groep. De positieve aspecten van alle meningen en ideeën samenvoegen om tot nog betere plannen te komen.
Continue verbeteren. De verbeterde plannen actief uitvoeren en leren van de feedback die je krijgt om blijvend te leren en verbeteren in de dagelijkse praktijk.
Dit is een proces van vallen en opstaan merk ik zelf ook iedere keer. Je overtuigingen die je belemmeren, de muurvaste patronen, zitten vaak in de weg. Bewustwording is de eerste stap, dus nu je dit weet is het een kwestie van oefenen om hier steeds beter in te worden. Perfect hoeft het niet te zijn. Juist niet. Iedere dag willen leren en verbeteren is het enige dat je hoeft te doen. Eigenlijk best makkelijk en een heel natuurlijk proces, toch?
Ter afsluiting van dit onderwerp een mooi verhaal dat ik graag met jullie deel. Volgens een oud Indisch scheppingsverhaal schiep God nadat hij de wereld had geschapen eerst een schelp en legde deze op de bodem van de zee. De schelp leefde niet echt een spannend leven. De hele dag deed hij niets anders dan zijn schaal opendoen om er wat zeewater met voedsel door te laten stromen, om vervolgens zijn schaal weer dicht te doen. Dag in dag uit niets anders dan schaal open, schaal dicht, schaal open, schaal dicht, schaal open, schaal dicht …
Vervolgens schiep God de adelaar. Hij gaf hem de vrijheid om in de lucht op te stijgen om zelfs de hoogste toppen te kunnen bereiken. De adelaar kon zonder beperkingen leven. Weliswaar moest de adelaar voor zijn vrijheid een prijs betalen. Dagelijks moest hij voor zijn prooi strijden. Niets viel hem in de schoot. Wanneer hij jongen had, moest hij vaak dagen jagen om voldoende voedsel te verzamelen. Deze prijs betaalde hij echter graag.
Uiteindelijk schiep God de mens en leidde hem eerst naar de schelp en vervolgens naar de adelaar. Daarna vroeg hij aan de mens welk leven hij wilde leiden.
Geef een reactie