Je moet het zelf doen

Hij stapt opnieuw vooruit, z’n gezicht komt zo dichtbij dat ik z’n adem op m’n wang voel. Zwarte haren in z’n neus, ik ruik dat ie z’n tanden moet poetsen. Opnieuw doe ik een stap achteruit, om de ruimte tussen ons te vergroten in de kantoortuin. Mijn hand omhoogstekend: “Ho, stil blijven staan nú! Als ik achteruit stap is dat een signaal dat jíj te dichtbij komt. Je stapt in m’n persoonlijke ruimte en daar moet je mee ophouden. Dit is mijn persoonlijke ruimte.” Met mijn hand een ruime cirkel om me heen makend kijk ik m’n collega gespannen aan. “En dat is jouw persoonlijke ruimte,” mijn hand maakt een cirkel in zijn richting.

“Ah, Dus daarom loop je steeds achteruit.”

Ik heb het van m’n moeder. Voor mezelf opkomen. Zij was een ongelofelijk sterke, kleine vrouw. Anderhalve meter hoog, drie Heugaveld tegels lang, en altijd aan het werk met negen kinderen. 

Ik heb haar bouw, ben maar tien centimeter langer. ‘Je moet het zelf doen,’ is een zinnetje dat ze regelmatig herhaalde. Zo zijn er meer momenten op mijn werk geweest dat ik voor mezelf op moest komen. 

In het gesprek met de P&O manager die vroeg of ik voor hem wilde poseren. Hij was amateurfotograaf. Ik heb niet doorgevraagd waarom hij me wilde fotograferen. Het voelde niet goed en ik heb voor de eer bedankt. 

De afdelingsmanager, met z’n dikke hoornen bril, die vroeg of ik een keer met hem uit eten wilde gaan. Tja … ik had in die tijd niet zo veel geld. Een keer lekker uit eten gaan leek me hartstikke leuk. Wat me niet fijn leek was zijn mogelijke verwachting dat ik meer zou willen dan eten. Dus, wat doe je dan? Ik heb letterlijk gezegd: “ik wil wel met je uit eten, maar als je denkt dat er meer in zit, dan zit je verkeerd. Dus als jij je vraag in wilt trekken, vind ik het prima.” Hij wilde nog steeds graag met me uit eten. Ik ben met m’n eigen auto naar het restaurant gekomen. We hadden een hele leuke avond, het was een fijn gesprek en een heerlijke maaltijd. 

Het is net licht als ik opsta, de katten lopen om heen te drentelen en willen maar één ding: aangehaald worden en op schoot zitten. Eerst een glaasje water en een vitamine D pilletje, een kiwi voor de vitamine C, en dan het belangrijkste van de dag, een lekker kopje koffie. 

Ik loop naar boven om bezig te gaan met de promotie voor m’n nieuwe boek, dat nu te koop is.

Jezelf coachen doe je zo! Persoonlijk leiderschap in 5 stappen. 

Heb je behoefte aan een-op-een persoonlijke begeleiding?

Neem dan vooral contact met me op voor een gratis intake gesprek.