“Jij weet precies wat ik in de kast heb hangen aan kleding en wat goed bij elkaar past, niemand kan dat zo goed als jij”, vertelt mijn schoonmoeder van 97 me regelmatig.
“Ik zeg altijd tegen de meisjes als ze kleding voor me uit willen zoeken: ‘nee, dat doet Sonja’, niemand anders mag dit doen.”
Zelfs kleding weer in de kast terughangen laat ze niet aan de meisjes over. “Nee, dat doet Sonja, zij weet precies wat bij elkaar hoort en kan het dan ook weer makkelijker terugvinden.”
Ik zeg natuurlijk iedere keer dat de meisjes het ook prima kunnen, dat ik echt niet de enige ben die dit kan en dat ze vooral de meisjes een kans moet geven. Maar nee, ze is onverbiddelijk. Ik ben de enige die in haar kast mag komen.
Tja, en dan heb je het ermee te doen.
Prachtig mens, die schoonmoeder van mij. Ze weet precies hoe ze het aan moet pakken. Ik weet dat ik gemanipuleerd word én toch werkt het. Ze heeft me inmiddels zover dat ik inderdaad precies weet wat er bij haar in de kast hangt!
Laatst wilde ze een zomerjurk aan voor haar verjaardag. Bij mij begonnen direct de raderen te draaien. Zomerjurk? Die heeft ze helemaal niet in de kast hangen. Er hangen alleen maar pakjes. Ze vroeg of ik straks de jurk voor haar wilde opzoeken in verband met haar verjaardag volgende week.
“Oké, dat doe ik straks, eerst een kopje koffie.” Ik weiger om direct in de benen te komen bij iedere zucht en kreun van haar kant.
Ze heeft wel een beetje geduld, maar niet heel veel, dus na een poosje kwam ze zelf in de benen om in haar kast te kijken. Ik laat dit gewoon gebeuren en heb niet de neiging direct te helpen. Ik hoor zwoegen en zuchten vanuit haar slaapkamer en na een paar minuten komt ze terug, gaat buiten adem in haar stoel zitten en zegt met wanhopige stem: “ik kan het niet vinden Son, wil jij straks even kijken, ik zie zo slecht.”
“Ja hoor, ik kijk zo wel even, maar eerst nog even over die jurk. Wat voor kleur heeft die?”
“Paars en met van die bloemetjes”, is haar reactie. Er begint een lampje te branden. Het is geen jurk, maar een pakje dat ze bedoelt. Ik loop naar de kast en vind het in één oogopslag. Ik neem het pakje mee de kamer in en laat het aan haar zien.
“Is dit wat je bedoelt?”
“Ja, dat is het precies, oh, ik ben toch zo blij met jou, jij weet alles altijd zo snel te vinden.”
Schoonmoeder blij met haar pakje, ik blij dat ik na enig gepuzzel de oplossing heb gevonden. Nu kan ik het pakje meenemen om te wassen, want dat is de 2e opdracht die erbij hoort 😉
Conclusie:
- Complimenten geven helpt. Door vol te houden en het maar vaak genoeg te herhalen gaat de ander er in geloven en er ook mee aan de slag.
- Vragen stellen helpt om te begrijpen wat de ander bedoelt.
- Weten waar je grenzen liggen en deze ook bewaken.
Wat een leuke pakkende titel Sonja! Ik ben meteen gaan lezen. Zo krijg je mensen dus in beweging! Manipuleren kun je leren, en complimenteren ook! Manipuleren op een fijne manier
Geweldig zo’n schoonmoeder die je op waarde schat. Is het manipuleren? Ik zie het ook als weten wie waar goed in is. Zo zal jij mogelijk niet in de voorraadkast mogen of boodschappen mogen doen. Omdat een ‘meisje’ dat zo goed weet.
Het is meer compuleren dat ze doet 🙂